Opinie? Neen, een hetze!
Over malicieuze aantijgingen richting Jumping Amsterdam
Een knuppel in het hoenderhok gooien is snel gedaan, vooral met een opiniestuk in een krant. Je beweert dat migranten criminelen zijn en hoppa het loopt storm met reacties op de digitale uitgave van het desbetreffende medium. Dankzij de sociale media gaan vervolgens voor- en tegenstanders op de trom slaan. Is dat erg? Ja, wel als een zogenaamd opiniestuk niet op goed geverifieerde feiten is gebaseerd en beschuldigingen uit zonder onderbouwing. Sinds het bestaan van de sociale media worden beweringen al snel voor feiten aangezien en daarom moeten redacties veel zorgvuldiger omgaan met het plaatsen van artikelen in de rubriek Opinie.
Neem het Parool van 17 januari waar een campagnemanager van Stichting Dier& Recht allerlei uitspraken doet over #dierenwelzijn en de #paardensport op het komende evenement #JumpingAmsterdam. Zonder bronvermelding beweert de schrijfster dat 83% van de sportpaarden een of meerdere verwondingen aan de mond heeft door het gebruik van dwangmiddelen, zoals zijzelf zegt. Ik vermoed dat zij doelt op het veldonderzoek onder 120 paarden naar het effect van het bit in de paardenmond van de Universiteit van Gent van Joke Rijckaert uit 2012-2013. Bij 83%, dus ongeveer 100 paarden, trof zij vóór het rijden verschillende vormen van oud letsel aan in en rond de mond die gelieerd zouden kunnen worden aan bitgebruik. Bijvoorbeeld kloofjes, schilfers, verhoorning en schaafplekken. Na het rijden met bit werd in die groep van 100 paarden bij 23 paarden nieuw letsel geconstateerd. In de groep paarden die helemaal geen letsel had, de overige 20, werd na het rijden met bit opnieuw geen letsel vastgesteld. De onderzoeker concludeert dat een goed passend bit en een geschoolde ruiterhand verwondingen voorkomt en dat meer onderzoek nodig is om vast te stellen wat de risicofactoren nu precies zijn. Roeptoeteren dat 83% van dé sportpaarden dus verwondingen aan de mond heeft is voorbarig. In de sport is allang aandacht voor het juiste bit, middels voorlichting, voorschriften maar ook door de introductie van het beroep bitfitter, mensen die het juiste bit aanmeten bij een paard.
De campagnemanager beweert nog meer - onder het mom van opinie - over paarden, zoals het uittrekken van tanden of afvijlen van tanden om het bit beter te laten passen om het paard maar te laten gehoorzamen. Dat soort beweringen kan ik echt naar het rijk der fabelen verwijzen. Gelukkig gaat mijn paard jaarlijks naar de tandarts. Door de wijze van kauwen en malen krijgen paarden scherpe randen op hun kiezen en vijlt de tandarts die randjes bij om te voorkomen dat het paard zijn wang tijdens het kauwen verwond, niet om het bit beter in de mond te leggen. Bij een ander paard heeft hij de overbeet weleens bijgewerkt zodat het paard zijn voedsel beter kan opnemen. Het bit ligt op een plek waar geen tanden of kiezen zitten.
Ik ben paardensportliefhebber met ruim 50 jaar ervaring in de sport als toeschouwer, bestuurder, amazone en paardeneigenaar. De sport heeft gedurende mijn leven alleen maar meer aandacht voor welzijn gekregen dankzij de sport zelf en dankzij de wetenschap. Op de boerderij ging het vroeger bij de werkpaarden minder zachtzinnig toe als bij de huidige sportpaarden. Als #communicatiestrateeg heb ik er altijd op aangedrongen om buitenstaanders die niet met paarden zijn opgegroeid te laten zien hoe het er in de paardensector aan toegaat. Onbekend maakt snel onbemind. Natuurlijk is er weleens een incident, bijvoorbeeld bloed in de mond omdat het paard op zijn tong heeft gebeten, maar dat is dikwijls een sneetje dat in een mum van tijd weer dicht is. Volgens de campagnemanager van Dier&Recht herkennen ruiters niet of paarden stress en pijnsignalen hebben. Ik kan haar vertellen dat het overgrote deel van de paardensporters exact weet dat het houden en sporten met paarden alleen maar lukt met vertrouwen en respect voor het paard. Door het paard goed te verzorgen, te voeden en veterinair te begeleiden.
Het zogenaamde opinieartikel gebruikt een welbekend recept. Je gooit allerlei beweringen zonder bronvermelding op een hoop en roept dat paardensport tot dierenleed leidt. Je onderbouwt het niet door feiten maar plaatst alle betrokkenen in de beklaagdenbank. Paardensportliefhebbers zijn blind door hun liefde voor het paard, het publiek zet je neer als neutrale toeschouwer die denkt dat het paard welwillend is (kortom die heeft er geen verstand van). Dierenartsen zijn niet onafhankelijk want die willen paarden alleen maar maximaal laten presteren met pijnstillers. Dat is klinkklare onzin in verband met dopingcontrole. De gemeente Amsterdam heeft met de sponsoring van het evenement alleen maar oog voor het economisch gewin. Dit is geen opiniestuk meer, maar het opzetten van een hetze. Een medium als in dit geval Het Parool hoort daar niet aan mee te werken.
Stel als redactie eens eisen aan een opinieartikel in plaats van ruim baan te geven aan malicieuze aantijgingen aan het adres van dierenartsen, paardensporters, de gemeente Amsterdam en het publiek dat in groten getale het 61jarig sportevenement in de Amsterdamse RAI gaat bezoeken.